ประวัติกีฬาแฮนด์บอล

 หลังจากที่กีฬาแฮนด์บอลนิยมเล่นกันอย่างแพร่หลายไปทั่วโลกแล้ว ประเทศไทยก็เริ่มนำเอากีฬาแฮนด์บอลเข้ามาเมื่อปี พ.ศ. 2482 (ค.ศ. 1939) โดย อาจารย์กอง วิสุทธารมย์ อดีตอธิบดีกรมพลศึกษาในขณะนั้น ซึ่งในตอนนั้นยังกติกาแฮนด์บอลยังต้องมีผู้เล่นทีมละ 11 คน  จึงทำให้ไม่สะดวก และไม่เป็นที่นิยมในไทยมากนัก

          จนกระทั่งปี พ.ศ. 2500 (ค.ศ. 1957) อาจารย์ชนิต คงมนต์ ได้บรรจุกีฬาแฮนด์บอลเข้าสอนในโรงเรียนฝึกหัดครูพลานามัย และวิทยาลัยพลศึกษาอื่น ๆ ก่อนที่จะแพร่หลายไปยังโรงเรียนต่าง ๆ จนกลายเป็นหลักสูตรบังคับของชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายเมื่อปี พ.ศ. 2518 (ค.ศ. 1975) และใช้กติกาการแข่งขันแบบสากลเมื่อปี พ.ศ. 2524 (ค.ศ. 1981) และเป็นที่นิยมในประเทศไทยในที่สุด

อ่านเพิ่มเติม

ทักษะการเล่นกีฬาแฮนด์บอล

กีฬาแฮนด์บอล เป็นพื้นฐานของการเล่นบาสเกตบอล การเล่นแฮลด์บอลต้องใช้ทักษะการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่ว และทักษะด้านอื่น ๆ ผสมผสานกัน

๑ องค์ประกอบการเล่น
การเล่นกีฬาแฮนด์บอล ต้องอาศัยสิ่งต่าง ๆ ดังนี้
๑)  ผู้เล่น ประกอบด้วย ๒ ฝ่าย ๆ ละ ๗ คน โดยเป็นผู้เล่นในสนาม ๖ คน และผู้รักษาประตู ๑ คน
๒)  ลูกบอล ทำด้วยหนังหรือวัสดุเทียมทรงกลม ผิวไม่ลื่น
๓)  ระยะเวลาในการเล่น แบ่งออกเป็น ๒ ครึ่ง ครึ่งละ ๓๐ นาที และมีพักระหว่างครึ่ง ๑๐ นาที
๔)  สนาม มีลักษณะ ดังนี้
(๑) สนามเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง ๒๐ เมตร ยาว ๔๐ เมตร มีเส้นแบ่งแดนตารางกึ่งกลางสนาม
(๒) ประตูสูง ๒ เมตร ห่างกัน ๓ เมตร
๕) วิธีเล่น
(๑) ก่อนเริ่มเล่น ให้ผู้เล่นทั้ง ๒ ฝ่าย เสี่ยงมีสิทธิเลือกแดนหรือเลือกส่งก่อน
(๒) เริ่มเล่น โดยให้ฝ่ายที่เลือกส่งลูกก่อนได้ส่งลูกจากบริเวณจุดศูนย์กลางของเส้นแบ่งแดน ให้กับเพื่อนฝ่ายตนเองทันทีภายในเวลา ๓ วินาที หลังจากผู้ตัดสินเป่านกหวีดแล้ว
(๓) ให้ผู้เล่นแต่ละฝ่าย ส่งลูกบอลต่อ ๆ กันไป เพื่อทำประตูให้ได้โดยขว้างบอลให้เข้าประตูฝ่ายตรงข้าม
(๔) การพาบอลเคลื่อนที่ไปให้ใช้มือเลี้ยงลูก
๒ กติกาการเล่นแฮนด์บอล
การเล่นแฮนด์บอลต้องยึดตามกฏ กติกาที่กำหนดไว้เป็นสำคัญ  อ่านเพิ่มเติม